“Wat is dat?”, vraagt mijn buurmeisje als ik vertel dat ik een dagje ga driften. Hoe leg ik dat in begrijpelijk Nederlands uit? De Dikke Van Dale Online biedt me drie betekenissen: beweging, passie en opwelling van woede. De uitleg op Wikipedia past beter bij wat ik ga doen:  “Een autorijtechniek waarbij de bestuurder de auto in een vloeiende zijdelingse beweging (dwars) door een bocht stuurt. De bestuurder brengt de auto opzettelijk in overstuur, om dit vervolgens zo lang mogelijk aan te houden”. Na de driftcursus op 22 maart 2014 weet ik dat het niet uit te leggen valt, je moet het gewoon voelen.

Sinds het behalen van mijn racelicentie in 2012 kom je mij af en toe tegen op de circuits in Assen, Zandvoort, Spa-Francorchamps, Zolder en Mettet. Met slalommen heb ik diverse prijzen gewonnen. Echt racen is nog te hoog gegrepen, ik hou het voorlopig bij trackdays totdat ik het spelletje beter onder de knie heb. Pas geleden heb ik zelfs een heuse autotrailer gekocht om mijn nieuwe M3-racebolide te vervoeren. Het materiaal is wel in orde.

Op een droog circuit durf ik aardig vaart te maken, zodra het begint te regenen ben ik een schijtluis. Dat zit me natuurlijk behoorlijk dwars, op zo’n moment voel ik me gewoon een autotrut.
“Dat moet toch anders kunnen”, dacht ik. Ik kreeg de tip om een driftcursus te volgen, zodat ik op een nat wegdek beter leer aanvoelen hoe ik een auto met overstuur in bedwang hou. Zo gezegd, zo gedaan. Even googlen en toen vond ik www.driftcursus.nl van Caspers Track. Aangezien mijn ervaring met de huurauto en service van Coen Caspers tijdens mijn racecursus zeer goed was, twijfelde ik niet om in te schrijven. Datum: zaterdag 22 maart 2014, locatie: TTT circuit in Emmen.

Voorbereiding

Vooraf verdiep ik me in diverse technieken die kunnen worden toegepast om te driften. De truc is om de auto in overstuur te brengen, waarbij de maximale grip van de achterbanden wordt overschreden. De auto glijdt dan eigenlijk over de achterbanden naar de buitenkant van de bocht. Als je niet oppast haalt de achterkant van de auto de voorkant in, waardoor de auto gaat spinnen. Op de driftcursus-website vind ik een filmpje van de Japanse Keiichi Tsuchiya alias “the Drift King”. In 10 minuten laat hij de volgende technieken zien:

1. •Handremtechniek
   

2. •Powerslide
   

3. •Koppelingstechniek
   

4. •Koppelingsslip
   

Gevorderde rijders kunnen dan nog het wagengewicht verplaatsen via een remdrift, inertiedrift en ‘gas-los’-drift. Na de theorie en het bekijken van de Drift King-film begint het me te duizelen. Ik laat het maar gewoon over me heen komen op de dag zelf.

Driftkikker

Ik woon in het midden van het land, het TTT-circuit is ongeveer 1,5 uur rijden. Op de weg er naar toe kom ik saaie grijze leasebakken en weekendrijders tegen. Als er weer een auto kruipend aan het inhalen is of te lang onnodig links blijft hangen, zeg ik tegen mijn man: “Het zal wel een vrouw zijn”. Op de strakke A37 passeer ik een auto met een BMW op de aanhangwagen. De tekst op de zijkant van de BMW verraadt wat hij vandaag gaat doen: “Driftkikker”. Het circuit is in 2012 geopend. De eigenaar de heer Thedinga heeft grootse plannen en wil het parcours op korte termijn uitbreiden van 840 meter naar 2,4 kilometer. Wellicht wordt het ooit nog eens een Formule 1-circuit. Vooralsnog lijken die 840 meter uitstekend voor mij om te oefenen.

Overstuur

Bij aankomst op de Veenakkers 25 zit de kantine al aardig vol. Voor zover ik kan zien, lijk ik de enige vrouw in het gezelschap die achter het stuur gaat plaatsnemen. Mijn instructeur Pieter is geen onbekende op het asfalt; hij heeft al heel wat rondjes racen en driften op zijn naam staan. Vol vertrouwen neem ik in de BMW van Caspers Track plaats naast Pieter. De instructie luidt als volgt: rij rustig aan de buitenkant op de bocht af, in de bocht trap de koppeling in, geef vol gas en laat de koppeling snel opkomen. Overstuur is het effect, waarbij je direct moet tegensturen en dan door gedoseerd gas te geven, rustig te sturen én te kijken in de richting die je op wil, drift je lekker door de bocht. Aan het eind van de bocht nog even terugsturen, en hoppa!

Ja, ja, dat lijkt eenvoudiger dan je denkt. Als een olympische slalom-skiër manoeuvreert mijn instructeur de 3-serie Compact feilloos door de bochten, terwijl ik voor en achter ons de ene na de andere Drift-King-in-spé over en van de baan zie glijden. Zelfs op het rechte stuk kan Pieter zigzaggend driften. Na een paar rondjes is het mijn beurt. Van origine ben ik angstig aangelegd. Ik zie overal risico’s en probeer die te voorkomen of te vermijden. Gelukkig heb ik geleerd mijzelf te vermannen en ingebeelde enge dingen gewoon te doen. “Als je het niet probeert, dan weet je het niet”, zeg ik dan altijd maar. Als een stoere meid sjor ik de 5-punts gordel vast en rij het circuit op. Zelfs met mijn lengte van 1.72 m kan ik nog maar net over het dashboard heen kijken. De eerste bochten is het even wennen. Eigenlijk moet ik heel onnatuurlijke handelingen verrichten. Koppeling in, vol gas, koppeling op, klak … Ik merk meteen dat de auto in overstuur zit en begin als een gek tegen te sturen. Mijn rechtervoet is overenthousiast en de auto begint een raar geluid te maken. “Dat geluid moet je zien te voorkomen”, zegt Pieter. Blijkbaar is het stuurmechanisme geblokkeerd en doet de auto niet meer wat ik wil. Remmen is op dat moment nutteloos, gas rustig loslaten en op een gegeven moment voel ik dat ik weer kan sturen. Mijn hersenen kunnen het niet bevatten, ik moet precies de andere kant op sturen dan ik had gedacht.

Sproeier

Terwijl ik ijverig tracht de bochten vloeiend door te glijden, rijdt er opeens een idioot met een mestkar de baan op. Nu ligt het circuit bij Emmer-Compascuum wel midden tussen de weilanden, maar voor zover ik weet is dit terrein geen akkerbouwgebied. Vlak voor de bocht zet de tractor de sproeier aan, dan dringt het tot me door. Hiermee worden de bochten nat gehouden om het driften te vergemakkelijken. Een waas van water met een vleugje mestlucht verspreidt zich over het asfalt, ik ben blij dat ik mijn lesauto vanavond niet hoef te poetsen. Na de bewateringsprocedure slippen we verder totdat ik de grens van overmoedigheid bereik. Het is tijd om koffie te drinken.

Kont in de modder

Ik deel mijn cursusauto met een andere rijder, waarbij we om en om ongeveer 15 minuten rondjes mogen rijden. Dat is maar goed ook, want na 15 minuten laat ik graag het geleerde even bezinken en kan mijn adrenalinepeil enigszins zakken. Gelukkig heeft de kantinedame allerlei lekkere dingen om tot rust te komen: koffie, koek, broodjes worst, hamburgers, frisdranken. Ondertussen kan ik door het raam kijken naar de stuurmanskunsten van anderen. Het stelt me gerust dat ik niet de enige ben die regelmatig 90 tot 180 graden draait en het driften nog niet helemaal machtig is. Soms draait een deelnemer te ver door en belandt naast de baan of pikt een bandenstapel mee. Zo te zien kunnen de auto’s tegen een stootje en deert het de bestuurders niet: ze hebben een grote grijns op hun gezicht. Bij een van de volgende sessies overkomt het mij ook: ik dans wild over de baan en ondanks krachtig remmen schiet de achterkant van het wegdek. De achterwielen staan in de blubber en slippen als ik weg wil rijden. Pieter doet nog een poging om de auto eruit te duwen terwijl ik rustig gas geef. In gedachte zie ik al een modderdouche over Pieter heen komen, maar zover komt het gelukkig niet. De sleepwagen moet er aan te pas komen. Binnen twee minuten hangt er een kabel aan het sleepoog en wordt mijn lesauto met de kont uit de modder getrokken.

Linksom

In de ochtend rijden we het circuit rechtsom, na de lunchpauze doen we het andersom. Het is net als met schrijven: als je rechtshandig bent, is schrijven met links moeilijk. En dat geldt ook bij driften. De route linksom lijkt voor veel deelnemers lastiger, want ’s middags vliegen er meer drifters uit de bocht. De sleepwagen heeft het druk, één ervaren deelnemer in een gifgroene BMW E30 verliest zelfs een voorwiel. Af en toe veroorzaak ik zelf ook een file als ik na een mislukte driftpoging over de baan tol.

Ik ben er van overtuigd dat het net is als met fietsen, schaatsen of skiën. In het begin is het moeilijk, maar als je eenmaal de schwung te pakken hebt, verleer je het nooit meer. Deze cursus heeft mij in ieder geval laten zien dat ik in een slip met over- of onderstuur niet bang hoef te zijn. Ik moet op zo’n moment het gas doseren, rustig sturen en het stuur nooit loslaten.

Kortom: Een driftcursus bij Caspers Track biedt een fantastische les voor alle autorijdende mannen én vrouwen in Nederland. Driften geeft het ultieme gevoel van wagenbeheersing, terwijl je door je zijruit naar voren kijkt. Om het te leren adviseer ik om met een oud karretje te komen of een geschikte driftauto bij Coen te huren.